اختلالات تکلم و هر آنچه که باید در مورد آن بدانیم
بیماری‌های مغز و اعصاب
اختلالات تکلم به این معنی است که فرد در صحبت کردن یا ادای کلمات مشکل دارد و درک آنچه او می‌گوید، برای بقیه دشوار باشد.
صحبت کردن شامل حرکات دقیق زبان، لب‌ها، فک و تارهای صوتی است. چند نوع اختلالات تکلم وجود دارد. اختلالات تکلم می‌تواند بر ایجاد کلمات، تأثیر بگذارد. برخی اختلالات صوتی نیز ممکن است شامل اختلالات تکلم باشند. یکی از رایج‌ترین اختلالات گفتاری، لکنت زبان است. سایر اختلالات تکلم شامل آپراکسی و دیسارتیا هستند.
علت اختلالات تکلم
اختلالات تکلم بر طناب صوتی، عضلات، اعصاب و دیگر ساختارهای داخل گلو اثر می‌گذارد. علل عبارت‌اند از:
آسیب به تارهای صوتی
ضربه مغزی
ضعف عضلانی
ضعف تنفسی
سکته مغزی
پولیپ یا گره روی تارهای صوتی
فلج تارهای صوتی
اختلالات تکلم
اختلالات تکلم ممکن است ارثی باشند و در طول زمان توسعه یابد. برخی افرادی که دارای شرایط خاص پزشکی یا رشدی هستند نیز دچار اختلالات تکلم می‌شوند. شرایط مشترک که می‌تواند منجر به اختلالات تکلم شود عبارت‌اند از:
اوتیسم
اختلال بیش فعالی، کمبود توجه (ADHD)
سکته مغزی
سرطان دهان
سرطان حنجره
بیماری هانتینگتون
زوال عقل
اسکلروز جانبی آمیوتروفی (ALS) که همچنین به عنوان بیماری لو Gehig شناخته می‌شود.
علائم
بسته به علت اختلال تکلم، ممکن است چند نشانه وجود داشته باشد. علائم عمده عبارت‌اند از:
تکرار صداها که اغلب در افرادی که لکنت دارند دیده می‌شود
اضافه کردن صداهای اضافی و کلمات
واژه‌های طولانی‌تر
در حالی که صحبت می‌کند، حرکات تند و خشن را انجام می‌دهد که معمولاً شامل سر است
فرد چندین بار در حال حرف زدن، چشمک می‌زد
سرخوردگی قابل مشاهده در هنگام تلاش برای برقراری ارتباط
مکالمه‌های مکرر
صدای تکان خوردن هنگام صحبت کردن
خفگی، یا صحبت کردن با صدای تند و تلخ
اختلالات تکلم
تشخیص اختلالات تکلم
بسیاری از آزمایشات برای تشخیص اختلالات تکلم در دسترس هستند. از جمله:
معاینه غربالگری مفصل دنور (DASE): یک سیستم تست معمول برای تشخیص اختلالات مفصل است. این آزمون وضوح تلفظ را در کودکان بین ۲ تا ۷ ساله ارزیابی می‌کند. این آزمون پنج دقیقه‌ای از تمرین‌های مختلف برای ارزیابی گفتار کودک استفاده می‌کند.
مقیاس‌های اولیه زبان در مقیاس ۲: این تست که توسط پزشک جراحی Neurodevelopmental جیمز کاپلان ایجاد شده، تعیین کننده رشد زبان کودک است. این آزمون به سرعت می‌تواند اختلالات تکلم و یا تأخیر در زبان باز کردن را شناسایی کند.
آزمون واژگان تصویر Peabody: این آزمون واژگان و توانایی صحبت کردن فرد را اندازه‌گیری می‌کند. شخص به کلمات مختلف گوش می‌دهد و تصاویری را که کلمات را توصیف می‌کنند انتخاب می‌کنند. افرادی که دارای معلولیت فکری شدید هستند و کسانی که کور هستند قادر به انجام این ارزیابی نخواهند بود. تست واژگان تصویر Peabody بارها از زمان انتشار اولین نسخه آن در سال ۱۹۵۹ تجدید نظر شده است.اختلالات تکلم
درمان اختلالات تکلم
اختلالات تکلم خفیف ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. با گفتار درمانی می‌توان بیشتر اختلالات تکلم را درمان کرد. درمان متفاوت است و بستگی به نوع اختلال دارد. در گفتار درمانی، یک درمانگر حرفه‌ای شما را از طریق تمریناتی که برای تقویت عضلات صورت و گلو به کار می‌روند هدایت می‌کند. شما یاد خواهید گرفت که در حین صحبت کردن تنفس خود را کنترل کنید.
تمرینات تقویت عضلات و تنفس کنترل شده کمک می‌کند تا صدای کلمات شما بهبود یابد. شما همچنین می‌توانید راه‌هایی را برای تمرین سخنرانی صحیح یاد بگیرید. برخی از افراد مبتلا به اختلالات تکلم نگرانی، خجالت زدگی یا افسردگی را تجربه می‌کنند. بحث درمانی ممکن است در این شرایط مفید باشد. یک درمانگر در مورد راه‌هایی برای مقابله با شرایط و راه‌های بهبود چشم انداز وضعیت شما صحبت خواهد کرد. اگر افسردگی شدید علت این اختلال باشد، داروهای ضد افسردگی می‌توانند کمک کننده باشد.
عوارض بالقوه اختلالات تکلم
اختلالات تکلم بدون درمان ممکن است موجب ایجاد اضطراب زیاد در فرد شود. با گذشت زمان، این اضطراب می‌تواند باعث اختلالات اضطرابی یا ترس از صحبت در برابر عموم مردم شود. درمان اولیه برای اضطراب می‌تواند مانع پیشرفت اختلالات اضطرابی یا ترس‌ها شود. برخی از افراد مبتلا به اختلالات تکلم از آنچه که می‌خواهند بگوبند، آگاه هستند، اما قادر به بیان افکار خود نیستند که منجر به مسائل مربوط به کاهش عزت نفس و توسعه افسردگی می‌شود. اختلالات تکلم می‌تواند در بزرگسالان و کودکان اتفاق بیافتد. درمان اولیه می‌تواند این شرایط را اصلاح کند.
اختلالات تکلم
شایع‌ترین اختلالات تکلم
شایع‌ترین اختلالات تکلم را می‌توان در ده نوع طبقه‌بندی کرد، که در زیر به مهم ترین آنها اشاره می‌کنیم.
آپاکسی گفتار (AOS)
Apraxia یک اختلالات تکلم حرکتی است که ناشی از آسیب به بخش‌های مغز مربوط به صحبت می‌شود. نارسایی گفتار (AOS) زمانی اتفاق می‌افتد که مسیر عصبی بین مغز و عملکرد گفتاری شخص (عضلات گفتاری) از بین رفته یا مبهم باشد. فرد می‌داند که چه می‌خواهد بگوید، حتی می‌تواند آنچه را که می‌خواهد روی کاغذ بنویسد. با این حال مغز قادر به ارسال پیام‌های صحیح نیست، به طوری که عضلات گفتاری نمی‌توانند آنچه را می‌خواهند، بیان کنند. موارد شدید به راحتی تشخیص داده می‌شود، از جمله نشانه‌هایی از عدم توانایی بیان کلمات، غلبه بر موقعیت‌های صوتی، حرکات غیر هدف که موجب تحریف صدا و اختلاف در تلفظ می‌شود.
لکنت زبان
لکنت زبان، بسیار رایج است و به راحتی می‌توان آن را تشخیص داد. هر کس حداقل یک بار در زندگی خود لحظات لکنت انگیز داشته است. اکثر مردم نمی‌دانند که لکنت زبان نیز می‌تواند شامل اقدامات غیر ارادی یا نیمه ارادی مانند چشمک زدن یا تیک عصبی باشد. ابتدا، این اختلال غریزی زمانی آشکار می‌شود که یک کودک در حال یادگیری صحبت کردن و حرف زدن است. ممکن است بعداً در دوران کودکی نیز این اختلال شکل بگیرد. علت لکنت اغلب ناشناخته است.اختلالات تکلم
Dysarthria
یک اختلال تکلم حرکتی است که در آن عضلات دهان، صورت یا سیستم تنفسی ممکن است ضعیف یا دچار دشواری حرکت شوند. Dysarthria در اثر آسیب عصبی و عضلانی ایجاد می‌شود. این حالت، سخنرانی فرد را با گفتار مبهم، سخنرانی آهسته، حرکت محدود فک یا حرکت لب، ریتم غیر طبیعی و نگاه کردن به زمین در هنگام صحبت، تغییر در کیفیت صدا، بیان مشکل و سایر علائم، همراه می‌کند.
این حالت ناشی از آسیب عضلانی یا آسیب عصبی به عضلات مربوط به فرآیند صحبت مانند دیافراگم، لب‌ها، زبان و آکوردهای صوتی است. از آنجایی که این علامت ناشی از آسیب عصبی یا آسیب عضلانی است، این امر می‌تواند ناشی از طیف گسترده‌ای از پدیده‌هایی باشد که در افراد مختلف در سنین مختلف تأثیر می‌گذارد. این حالت می‌تواند در طول رشد در رحم یا کمی بعد از تولد به عنوان یک نتیجه از شرایط مانند دیستروفی عضلانی و فلج مغزی شروع شود. در بزرگسالان برخی از شایع‌ترین علل دیزارتیا سکته مغزی، تومورها و MS است.
از سایر اختلالات تکلم می‌توان به Lisping، Spasmodic Dysphonia ، مبهم حرف زدن، Muteness – لالی انتخابی، عدم قدرت تکلم، تأخیر گفتاری، تکلم مربوط به اوتیسم اشاره کرد.
منبع: drdr.ir